Kimimiz deniz kenarında saatlerce güneşleniriz, kimimiz bronzlaşmak için havuz başında. Peki, bu kültürün nasıl oluştuğunu hiç düşündünüz mü? Bronzlaşma tarihini inceleyelim.
Kaynak:https://www.messynessychic.com/2023/0…
Başlangıçta, farklı özellikler ve cinsiyetler arasındaki ayrımı belirtmek için Eski Mısır ve Antik Yunanistan’dan mezar fotoğraflarında ve mozaiklerde renk tonları kullanılmıştır.
Kadınlar her zaman erkeklerden daha açık tenli olarak resmedilmiştir, çünkü bu onların evin dışından daha çok evin içinde vakit geçirdiklerinin bir göstergesidir.
Erkekler ise daha koyu tenli olarak tasvir edilir.
Çünkü onlara göre açık tenli olmak “zayıflık”, koyu tenli olmak “yiğitlik ve güç” göstergesiydi.
Antik Roma’nın düşüşünden sonra, salgın hastalıklar tabaklanmış derinin popülaritesini azalttı.
16. yüzyılda cildi beyazlatmak için kurşun ve arsenik karışımları, hatta sülükler bile kullanılıyordu! Güneşe maruz kalmak bir klişeydi ve kötü şansın bir işaretiydi.
Kraliçe Elizabeth, yüzünü kireç beyazına boyamanın erdemi artırdığına bile inanıyordum.
18. ve 19. yüzyıllarda güneşlenmek daha sağlıklı ve daha uyumlu bir aktivite haline geldi.
Gelişen ve genişleyen imparatorluklar, açık tenli insanları sıcak kıyı bölgelerine göndererek, tatillerinin bir göstergesi olarak bronz tenle geri dönmelerini sağladı.
Viktorya ve Edward döneminde, aristokrat hanımlar ciltlerinin yanmaması için açıkta kalan tüm bölgeleri kapatmaya özen gösterirlerdi.
Dışarı çıkarken yanlarında eldiven, şapka ve şemsiye bile taktılar. Böylece ciltleri bronzlaşmadı.
1890 yılına gelindiğinde Theobald Palm, güneş ışınlarının çocukların kemik gelişimi için önemini keşfetti.
1891’de tahıl üreticisi John Harvey Kellogg, Kral Edward’ın (Edward VIII) gutunu iyileştiren “hafif banyo” adı verilen bir tedavi geliştirdi.
Gerald ve Sara Murphy, 1921’de Fransız Rivierası’na gelen Amerikalı milyoner bir çiftti. Riviera’ya geldiklerinde bronzlaşma trendi tanınmadı.
Ancak zamanla bronzlaşmanın cazibesine kapıldılar ve güneşlenmek için sık sık plajlara gitmeye başladılar.
Bu üst sınıfın ilgisini çekmiş ve güneşlenme kültürünün yayılmasına katkı sağlamıştır.
Popüler moda dergisi Vogue, 1927’de bronz ciltli bir modelin kapak fotoğrafını yaparak bir çıkış yaptı.
Daha sonra güneşlenmek, güçlü, ayrıcalıklı ve güzel olmanın bariz bir işareti haline geldi.
Tasarımcı Jean Patou bu trendi yakaladı ve 1927’de Huile de Chaldee güneş kremini piyasaya sürdü.
1950’lerde daha iyi bronzlaşmak için bebek yağı kullanıldı ve ilk bronzlaştırıcı ortaya çıktı.
1962’de güneş kremi SPF ile derecelendirildi. Sonra 1970’te “bronzlaşabilen” mayo gibi garip yenilikler geldi.
1970’li yıllarda ekonomik krizin başlamasıyla birlikte solaryum çalışmaları tatile alternatif oldu.
1972’de ilk bronz ciltli Barbie üretildi. Üstelik güneş kremi ve güneş gözlüğü aksesuarları da vardı!
Peki bugün durum nedir? Guardian’ın moda yazarı Jess Cartner-Morley’e göre, Morley’e göre bronz ten hala bireylerin ekonomik durumunu anlatıyor.
Modern zamanların insanlarının gösteriş yollarından biri, sağlıklı ve müreffeh olduklarını gösteren bir deridir.
Aslında, SPF çalışmaları gerçekten de Gen Z’nin ortasında ve Milenyum döneminin popüler hale geldi. Bunu günümüzde birçok influencer’ın bu çalışmaların ciltlerine ne kadar uygun olduğunu söylemesinden ve profillerinde paylaşmasından anlayabiliriz.
Kesin olan bir şey var ki, insanlar toplumsal normların, statünün ve olağan güçlü medyanın etkilerine daha bağımlı hale geldikçe bronzlaşma kültürü gün ışığına çıkmaya devam edecek.
Peki siz bronzlaşmak hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım.
